Prezes Zarządu Fundacji Obserwatorium Żywej Kultury - Sieć Badawcza
Z wykształcenia kulturoznawca, zajmuje się antropologią współczesności, socjologią młodzieży i metodologią badań społeczno-kulturowych. Kieruje Katedrą Metod Badania Kultury oraz Ośrodkiem Badań Młodzieży w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych. Od 2013 r. Prezes Zarządu Fundacji Obserwatorium Żywej Kultury - Sieć Badawcza. Doświadczona badaczka, autorka licznych publikacji polskich i zagranicznych, twórczyni specjalizacji Antropologia Współczesności w UW.
TYTUŁ WYSTĄPIENIA: Gra metody i teorii. Wybrane zagadnienia kształtowania metodologii badań aktywności kulturalnej
Wystąpienie będzie poświęcone metodom i technikom badawczym oraz podejściu do badań kultury, przekraczającemu klasyczne paradygmaty jakościowe i ilościowe, wypracowanym w środowisku naukowym Katedry Metod Badania Kultury Instytutu Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego oraz Fundacji Obserwatorium Żywej Kultury - Sieć Badawcza. Niektóre z metod analizy tekstu i analizy obrazu zostaną przedstawione na przykładach ze zrealizowanych w ostatnich latach projektów badawczych.
Dział Badań i Analiz Narodowego Centrum Kultury
Zuzanna Maciejczak-Kwiatkowska
Absolwentka socjologii na Uniwersytecie Warszawskim. Studiuje w Instytucie Badań Przestrzeni Publicznej w warszawskiej ASP. Doświadczenie badawcze zdobywała w zespole badań jakościowych TNS Polska (obecnie Kantar). Pracuje w Dziale Badań i Analiz Narodowego Centrum Kultury, gdzie realizuje projekty badawcze w obszarze kultury. Współautorka raportów i artykułów dotyczących pamięci zbiorowej, społecznego postrzegania architektury i uczestnictwa w kulturze. Publikowała m.in. w „Kulturze Współczesnej” oraz zbiorze „Stare i nowe tendencje w obszarze pamięci społecznej w Polsce” wydawnictwa Scholar (red. Z. Bogumił i A. Szpociński).
Grażyna Pol
Absolwentka socjologii na Uniwersytecie Warszawskim. Zastępca Kierownika w Dziale Badań i Analiz Narodowego Centrum Kultury. Doświadczenie badawcze zdobywała w firmach Millward Brown S.A. oraz Danae Sp. z o.o. Członkini Polskiego Towarzystwa Badaczy Rynku i Opinii. Prowadziła zajęcia na Wydziale Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego z zakresu metodologii badań ilościowych. Współautorka raportów badawczych oraz kilku artykułów naukowych. Opublikowała m.in.: Czerwińsk Nad Wisłą – historyczne rezerwuary (nie) pamięci w: Kultura pamięci czynnikiem rozwoju społeczności lokalnej. 150 lat po Powstaniu Styczniowym.
Kogo nie interesuje kultura (instytucjonalna)? Przekraczając ulotne impresje
W 2018 r. Narodowe Centrum Kultury zrealizowało dwa reprezentatywne badania dotyczące uczestnictwa w kulturze: badanie młodzieży (w wieku 12 – 17 lat) oraz badanie dorosłych Polaków. Swoim zakresem objęły one zarówno aktywne uczestnictwo w wydarzeniach kulturalnych, jak i zainteresowanie wiadomościami z tego obszaru. Wyniki zrealizowanych badań będą przyczynkiem do namysłu nad zagadnieniem partycypacji w kulturze instytucjonalnej, jako jednym z elementów szerokiego ujęcia praktyk kulturalnych. Prezentacja obejmie również rozważania nad przyczynami braku uczestnictwa w kulturze oraz implikacje dla polityki kulturalnej.
Specjalistka ds. Badań i Rozwoju w Instytucie Kultury Miejskiej w Gdańsku
Menadżerka i badaczka kultury, absolwentka porównawczych studiów cywilizacji i zarządzania kulturą na Uniwersytecie Jagiellońskim. W IKM zajmuje się projektami badawczymi prowadzonymi przez Obserwatorium Kultury oraz konsultacjami społecznymi i ewaluacją działań instytucji kultury. Jest koordynatorką badań diagnostycznych prowadzonych w ramach projektu Sieć kultury. Wspiera także programy rozwijające kompetencje kadr kultury. Doktorat uzyskała na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej UJ w dziedzinie nauk humanistycznych w dyscyplinie nauki o zarządzaniu, broniąc pracę „Zawód artysta. Zarządzanie karierą artystyczną w czasach późnego kapitalizmu". Naukowo zajmuje się badaniami środowisk artystycznych i relacją miedzy kulturą i sztuka a miastem. Autorka artykułów: „Artyści – robotnicy. Kultura w rewitalizacji terenów Stoczni Gdańskiej” (2012), „Inkubatory sztuki – nowy typ instytucji kultury” (2013),”Tylko dostęp? Tylko obieg? Praktyki sztuki w internecie” (2016), współautorka raportu „Trajektorie sukcesu zawodowego. Strategie adaptacji artystów w polu kultury” (2015).
fot. R. Dąbrowska
TYTUŁ WYSTĄPIENIA: Badanie publiczności jako współdziałanie – przykład Gdańska
Proces badawczy w zarządzaniu kulturą zaczyna się od pytania do siebie samego – jakiej wiedzy potrzebuję, żeby dobrze „działać”? Jest spojrzeniem wewnątrz siebie, a jednocześnie otwarciem się na perspektywę innego człowieka: uczestnika wydarzeń, współpracownika, osób pracujących w innych organizacjach kulturalnych. Dopiero potem pojawia się plan badania i konkretne narzędzia. W Gdańsku realizując badanie publiczności instytucji kultury staraliśmy się przejść przez wszystkie etapy procesu badawczego – od koncepcji, przez warsztaty badawcze, po formę prezentacji wyników - wspólnie z 19 organizacjami działającymi w obszarze kultury w naszym mieście. Podczas konferencji przedstawię nie tylko wyniki badania, ale także znaczenie samego procesu realizacji.
Dyrektor Programowy Medialabu Katowice
Badacz kultury sieciowej, założyciel i dyrektor programowy Medialabu Katowice. Realizuje interdyscyplinarne projekty badawcze i wystawiennicze związane z analizą i wizualizacją danych na temat miasta, m.in. w ramach platformy Shared Cities: Creative Momentum diagnozującej przemiany kulturalne i społeczne w ośrodkach Europy Centralnej. Opublikował m.in. Metody badania i odkrywania miasta oparte na danych (red, 2015) oraz Kultura danych. Algorytmy wzmacniające uwagę (2017).
fot. K. Szewczyk
TYTUŁ WYSTĄPIENIA: Kultura (w) danych – jak wykorzystać narzędzia sieciowe i uczenie maszynowe w badaniach kultury
Na podstawie doświadczeń interdyscyplinarnego zespołu Medialabu Katowice przedstawione zostaną możliwości i wyzwania związane z zastosowaniem algorytmów w badaniach wydarzeń kulturalnych. Przykłady analizy dostępności komunikacyjnej wykonanej z użyciem Google Distance Matrix API oraz budowy narzędzia do automatycznej kategoryzacji wydarzeń posłużą do opisania specyfiki badań opartych na danych (data-driven).
Kierownik Działu Badań i Rozwoju w Instytucie Kultury Miejskiej w Gdańsku
Menedżer kultury, filozof. Kierownik Działu Badań i Rozwoju w Instytucie Kultury Miejskiej w Gdańsku. Autor książki „Nowa widownia. O promocji w kulturze”. Współautor raportów z badań „Poszerzenie pola kultury. Diagnoza potencjału sektora kultury w Gdańsku” oraz „Punkty styczne: między kulturą a praktyką (nie)uczestnictwa”. Wcześniej był m.in. szefem marketingu w Teatrze Wybrzeże.
fot. R. Dąbrowska
TYTUŁ WYSTĄPIENIA: Wiedza jako źródło cierpień
Badania publiczności w instytucjach kultury zyskują na znaczeniu. Czy dzięki temu pogłębia się relacja między instytucjami a publicznością?
Podczas wystąpienia przyjrzę się uzasadnieniom prowadzenia badań w kulturze, wykorzystaniu rekomendacji badawczych, trudnościom w popularyzacji wyników badań oraz ograniczeniom partycypacji odbiorców w tworzeniu programu instytucji. Punktem wyjścia krytycznej refleksji będzie doświadczenie w koordynacji gdańskich badań nad kulturą i programów wsparcia kadr kultury.
Kierownik Działu Strategii i Analiz Prawnych Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów
Historyk sztuki, muzealnik. Absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, Podyplomowego Studium Muzealniczego oraz Podyplomowych Studiów Varsavianistycznych (Wydział Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego). Doktorantka w Instytucie Historii Sztuki Wydziału Historycznego UW. Członkini Stowarzyszenia Historyków Sztuki oraz ICOM Polska. Kierownik Działu Strategii i Analiz Prawnych Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów, członkini kolegium redakcyjnego rocznika „Muzealnictwo”. Inicjatorka i koordynatorka projektu „Badania publiczności muzeów w Polsce”, projektów wydawniczych oraz szkoleniowych, ostatnio: ABC Badania publiczności w muzeum, Warszawa 2018 i Muzeum a pamięć - forma, produkcja, miejsce, Warszawa 2018. Ekspert w programach stypendialnych Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
TYTUŁ WYSTĄPIENIA: „Badanie publiczności muzeów w Polsce”. Projekt Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów
Projekt „Badanie publiczności muzeów w Polsce” zapoczątkowany został w marcu 2017 r. jako wieloletni projekt o charakterze zarówno badawczym, jak edukacyjnym. Punktem wyjścia do realizacji projektu było przekonanie, iż poznanie własnej publiczności stanowi dla muzeów podstawę do sformułowania metod realizacji misji, tworzenia programów edukacyjnych i oferty dla publiczności. Powtarzane regularnie pozwala muzeum nadążać za zmianami w strukturze publiczności i jej zainteresowaniami, a co za tym idzie znaleźć język pozwalający nawiązać i utrzymać współpracę z odbiorcami. Dotychczas zrealizowano dwie roczne edycje projektu: pilotażową w roku 2017 poświęconą ogólnemu obrazowi publiczności muzeów w Polsce, oraz – w 2018 „Muzeum w społeczności lokalnej”. Projekt kontynuowany jest w roku 2019 w kontekście seniorów jako odbiorców oferty muzealnej. Zadanie edukacji skierowanej do muzealników projekt realizuje poprzez udostępnienie raportów z badań, realizację szkoleń skierowanych do pracowników muzeów oraz publikację materiałów szkoleniowych „ABC Badania publiczności w muzeum”.
Kierownik kreatywny działu badawczo-rozwojowego Regionalnego Instytutu Kultury w Katowicach
Organizator programów edukacyjnych oraz projektów badawczych i etnograficznych. Autor diagnoz lokalnych potencjałów kulturotwórczych, konsultant samorządowych polityk publicznych.
Ekspert w projektach m.in.: Narodowego Centrum Kultury, Małopolskiego Instytutu Kultury, Instytutu Badań nad Gospodarką Rynkową. Współpracownik Wydziału Etnologii i Nauk o Edukacji Uniwersytetu Śląskiego, członek Polskiego Towarzystwa Ewaluacyjnego oraz ogólnopolskiego stowarzyszenia animatorów kultury Forum Kraków.
Absolwent Wydziału Radia i Telewizji im. Krzysztofa Kieślowskiego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.
TYTUŁ WYSTĄPIENIA: PUBLICZNOŚĆ/SPOŁECZNOŚĆ*
(*zaznacz właściwe)
W wyniku napięć pomiędzy tym, co lokalne i globalne, potrzebami odbiorców i ich animowaniem, intuicją i bezdusznymi procedurami publiczne podmioty kultury zyskują wyjątkową, wrażliwą społecznie perspektywę i zrozumienie niezbędne do koordynowania długofalowych procesów społecznych. Jednym z podstawowych wyzwań współczesnych domów, ośrodków i centrów kultury jest ich aktywność na rzecz współtworzenia polityki publicznej (dobrą metaforą jest tu pas transmisyjny czy przewodnik). Z racji swej specyfiki tworzą przyjazną i funkcjonalną przestrzeń debaty publicznej, poszerzającą pole kultury. W tym ujęciu publiczny podmiot kultury teoretycznie staje się właściwy do kreowania lokalnej polityki kulturalnej.
A praktycznie?
W oparciu o doświadczenia z diagnoz lokalnych potencjałów kulturotwórczych oraz badań społecznych kadr kultury opiszę aktualną kondycję środowiska domów, ośrodków i centrów kultury. Odniosę się do potrzeby ich urefleksyjnienia i potencjału generowania lokalnych „przepływów”: informacji, materiałów i regulacji na rzecz lepszej jakości przestrzeni publicznej.